اي علي! ![]()
من آمده‌ام که بر حال زار خود گريه کنم، ![]()
زيرا تو بزرگتر از آني که به گريه و لابه ما احتياج داشته باشي!...
خوش داشتم که وجود غم‌آلود خود را به سرپنجه هنرمند تو بسپارم، و تو نيِ وجودم را با هنرمندي خود بنوازي و از لابلاي زير و بم تار و پود وجودم، سرود عشق و آواي تنهايي و آواز بيابان و موسيقي آسمان بشنوي.
مي‌خواستم که پرده‌هاي جديدي از ظلم وستم را که بر شيعيان علي(ع) و حسين(ع) مي‌گذرد، بر تو نشان دهم و کينه‌ها و حقه‌ها و تهمت‌ها و دسيسه‌بازي‌هاي کثيفي را که از زمان ابوسفيان تا به امروز بر همه جا ظلمت افکنده است بنمايانم
اي علي!
تو مرا به خويشتن آشنا کردي. ![]()
من از خود بيگانه بودم.
همه ابعاد روحي و معنوي خود را نمي‌دانستم.
تو دريچه‌اي به سوي من باز کردي و مرا به ديدار اين بوستان شورانگيز بردي و زشتي‌ها و زيبايي‌هاي آن را به من نشان دادي.
اي علي!
اي علي!
![]()
نيک ياور ![]()
يك بسيجي
متن بسيار زيبايي نوشته بوديد وياد اون جمله شهيد مطهري افتادم كه فرمودند:
يک وقت مي‌گوييم علي را که کشت و يک وقت مي‌گوييم چه کشت؟ اگر بگوييم علي را که کشت؟ البته عبدالرحمن ابن‌ملجم، و اگر بگوييم علي را چه کشت، بايد بگوييم جمود و خشک‌مغزي و خشکه مقدسي»
(مجموعه شهيد مطهري، ج21، ص 92).
اين نکته‌اي است که به مناسبت‌هاي مختلف در کتاب‌هاي گوناگون شهيد مطهري مورد توجه و تأکيد قرار گرفته است. ايشان جمود فکري را مهم‌ترين تهديد براي جامعه و تفکر اسلامي مي‌داند و بارها نسبت به تکرار آن هشدار داده است. از نظر وي خوارج و قاتلان علي عليه‌السلام تنها مصداقي از اين خطر بزرگ هستند؛ نه تنها مصداق آن و بالاتر اينکه نشانه‌هاي حيات و حضور روحيه خوارج همواره وجود داشته و دارد.
امروز هم بايد فكر كرد كه مبادا جزء خوارج شده باشيم و امام تنها بماند
حرف بسيار است وقت كم ...
در اين شبهاي عزيز هر وقت دلتون گرفت اين بنده عاصي رو از دعاي خيرتون بي بهره نگذاريد ![]()