علي تنهاست در يک قوم گمراه
زبانش را که مي فهمد بجز چاه
پس از او کيسه نان و رطب کو
صداي ناله هاي نيمه شب کو
خدايا کاش آن شب بي سحر بود
که تيغ ابن ملجم شعله ور بود
اذان گفتد و ما در خواب بوديم
علي تنها به مسجد رهسپر بود
در ان شب تا قمر در عقرب افتاد
غم عالم به دوش زينب افتاد
بنام دين سر دين را شکستند
دو بال مرغ آمين را شکستند
لروزم و منتظر حضور گرم شما