با عرض سلام و وقت بخير و آرزوي توفيق روز افزون براي جنابعاليه و تمامي کساني که در اين راه قدم بر ميدارند
ما بچه قمي ها (بسيجي هاي قم) هر وقت به اين تهران شما قدم ميذاريم قلبامون ميخواد از تو سينه هامون کنده بشه اينقدر که هم نگاهها سنگينه اينقدر که مردمش بي روحن اينقدر که هيچ نوري از ايمان و اعتقاد تو صورتاشون ديده نمي شه چرا؟مخصوصا تو مترو
واي مثل قبرستان ميمونه مرده هاي متحرک هر کي تو لاک خودشه و مرده؛خدا صبرتان دهد