سلام عليكم

چه زيبا و روان نوشتيد

چه نكات مهمي كه در همان اشارات گذرا و ظاهرا حاشيه اي مطرح كرديد...

.

كاش هنوز بچه بوديم و روضه بازي ميكرديم .... الان بچه ها بزرگ شده اند و دارن با روضه بازي مي كنند ...

امام حسين(ع) شده بهونه براي گريه به مصيبت هاي خودمون .. عرض اندام ... چشم و هم چشمي ... خرج هاي بيهوده ... سخنراني هاي بي نماز .. عزاداري هاي بدون سخنراني .... روضه هاي عجيب و غريب ....

سخنرانانمان انتقاد مي كنند از ... (بماند شما خودت مي داني) .... مداحان سخنراني مي كنند .... خواننده ها مداحي مي كنند .... و ....

هر هيئتي كه علم و چهل چراغش بزرگتر باشد به آقا نزديك تر است ... و من آقايشان را نمي شناسم!

هنوز هم در صف زنجير زنان بچه ها را مي بينيد كه با خلوص و محكم زنجير مي زنند ... و بزرگان بدن ساز را كه با دقت تمام زنجير را آرام به شانه هايشان نزديك ميكنند...

...

كاش كوچك بوديم و روضه بازي مي كرديم ... كاش بزرگ نشده بوديم تا با روضه بازي كنيم

جاري باشيد

التماس دعا

يا حق